^{سلام به دل ابری که هر لحظه دنبال باریدن است}

^{من هم وقتی دلم ابری می شود و می خواهد ببارد دوست دارم به}

^{بالاترین نقطه یعنی قله کوه بروم تا بارشم را کسی نبیند}

^{ببار ای ابر بارانی ببار ای  اشک آسمانی}

 ^{دلم تنهاست و می داند که تنها بارش باران آرامش بخش  آن است}

 ^{ببار ای ابر آسمانی که تنها بارش باران کند آرام این دل بی تاب تنها}

^{را که تنها در دل طوفان زده بر آب دریاها نمی دانی چر ا دل چنین بی}

^{تاب و تنهاست کسی همدرد این تنهای شب نیست کسی همپای تنهایی من}

^{نیست نمی دانم چرا دل در تب و تاب است کسی گویا به یاد تنهایی ام}

^نیست

 ^{ببار ای ابر آسمانی که تنها بارش باران اشک است که همدرد دل}

^{تنهای ماست}

^{ببار ای ابر در تنهایی من که تنها باران می تواند درون شیشه تنهای من}

^{آید چه کس داند کجایم نه کس خواهد که درد تنهایی را بداند نه کس}

^{خواهد که این غم را از تنهایی من بخواند نه کس خواهد این تنهایی را}

^{از من بگیرد}

 ^{نمی دانم چرا باران هم نمی بارد به تنهایی من}

^{خدا هم از دل تنهای من غافل شده است انگار مرا از یاد برده مرا در}

^{تنهای خویش تنها نهاده ببار ای ابر آسمانی که تنها مرهم درد من}

^هستی...

^{< دوستان گلم نظر یادتون نره>}